Zaterdag 30 juli stond “stammetjes rooien St. Caecilia” bij iedereen op de kalender. Wegens de slechte weersomstandigheden kon hier een streep door en ook de zaterdagen daarna werd er veel gestreept op de kalenders! Het mocht niet zo zijn. Gelukkig waren we niet voor één gat te vangen en werd 20 augustus als laatste optie op de kalender gezet. Afgelopen zaterdag was het dan zover en het was prachtig weer.
Om half 8 begonnen we met ruim 20 mensen aan een bakje troost om de oogleden enigszins omhoog te krijgen. Toen iedereen het idee had dat we het verschil tussen een aardappel en steen konden zien, gingen we aan de slag. Jan Oosterhuis was in eerste instantie nog wat gematigd positief over de omstandigheden maar al snel bleek het allemaal heel erg mee te vallen en de snelheid zat er goed in. Sterker nog, de kistjes met aardappelen vlogen van het land af.
Onder de middag werd er op de boerderij van de familie Oosterhuis een broodje gegeten met een lekker bordje soep. De soep werd mede mogelijk gemaakt door Margeritha, Linda en Nynke en was prima te eten (de balletjes kunnen volgend jaar iets groter hoor Linda, zie voorbeeld Margeritha). Na deze opkikker konden we weer verder met frisse moed. We misten na de middag een aantal mensen die aan het werk moesten maar we kregen Jolanda Staal er weer bij en het onmogelijke gebeurde: Alle stammetjes werden gerooid en Jan Oosterhuis liep met een brede grijns het land af.
Dit was het verhaal van deze dag in een notedop.
We hebben met ons allen weer een geweldig mooie dag gehad waarbij jong en oud zich goed verweerd hebben. Mooi om te zien dat er geen kwaad woord is gevallen en we allemaal elkaar geholpen hebben de dag door te komen. Dit schept een band en dit is belangrijk binnen een vereniging.De mensen die er niet waren hebben geen last van hun benen en rug gekregen maar ze hebben ook een gezellige dag gemist die voor ons allemaal als “geslaagd” de boeken in kan .
Bedankt allemaal voor jullie enorme inzet en flexibiliteit.
PS: tijdens deze dag werd een aantal leden continu afgeleid door een roze viervoeter die telkens weer tussen ons in opdook. In plaats van stammetjes rooien, gingen deze leden “Swientie Tikken”. Graag een vriendelijk verzoek aan deze leden om volgend jaar de aandacht erbij te houden!